Psychoterapia psychoanalityczna
Jest metodą wyjaśniania stanów wewnętrznych, uczuć oraz zachowań; jest teorią i narzędziem do uzmysłowienia sobie nieświadomych, często nawet niepomyślanych treści, zrozumienia siebie i przywrócenia wewnętrznej równowagi i ukojenia.
Polega na swobodnym wypowiadaniu się pacjenta, badaniu skojarzeń i łączenia myśli, uczuć, fantazji; w celu rozumienia własnego funkcjonowania.Jest to wspólne przedsięwzięcie pacjenta i terapeuty, w którym psychoterapeuta pokazuje swój sposób myślenia o psychice człowieka, przedstawia inne perspektywy, poszerzając u pacjenta rozumienie jego własnych stanów wewnętrznych. To, co dzieje się w świecie wewnętrznym człowieka ma wpływ na jego zachowania, podejmowane decyzje, przeżycia, budowanie relacji z innymi, interpretowanie i przyjmowanie tego, co się dzieje w jego otoczeniu.
Psychoterapia psychoanalityczna odbywa się z intensywnością kilku sesji w tygodniu, jest długoterminowym procesem.
Prowadzi nie tylko do redukcji objawów, ale głównie do własnej wolności człowieka, pełniejszej świadomości, ale także do dalszej pracy nad sobą, nawet po zakończeniu terapii.
Psychodynamika
Leczenie psychoanalizą, podobnie jak każde inne, ma na celu przyniesienie pacjentowi ulgi w cierpieniu. Psychoanalityk nie koncentruje się jednak na usuwaniu objawów cierpienia, tylko szuka jego przyczyn w nieświadomości, sięgając do najwcześniejszych doświadczeń pacjenta i analizując ich wpływ na jego aktualne relacje i zachowanie.
Otto Kernberg
Metodyka psychodynamiczna jest jednym z kilku głównych nurtów psychoterapii prowadzonej w Polsce i na świecie (nurtem pracy psychoterapeutycznej określa się całościową metodologię badania, rozumienia i leczenia zaburzeń psychicznych, która jest odmienna w każdym nurcie); Psychodynamika daje podstawy do pracy z szerokim spektrum trudności psychicznych, terapia psychodynamiczna to droga do zgłębienia samego siebie, zwiększenia samoświadomości poprzez wyjaśnianie nieświadomych mechanizmów i zrozumienia własnych emocji oraz przyczyn zachowania, ku pełniejszemu życiu. Mówimy tu o zakresie oddziaływań w zakresie od zaburzeń (leczenie) do zdrowia psychicznego (rozwój). Praca w tym nurcie to głęboka, długoterminowa relacja. Podstawowym założeniem terapii psychodynamicznej jest to, że różne objawy psychopatologiczne – lęki, zaburzenia afektywne, czy zaburzenia osobowości – mają swój początek w nieuświadamianych konfliktach i deficytach psychologicznych.
Metoda psychoterapii skoncentrowanej na przeniesieniu (transference focused psychotherapy – TFP)
Życie jest niesprawiedliwe – ci, którzy cierpią najwięcej w dzieciństwie, na ogół cierpią najwięcej jako dorośli i to w okolicznościach zadziwiająco przypominających scenariusze z dzieciństwa. Co więcej, obserwując sytuacje z życia dorosłego, można dojść do wniosku, że to cierpiący sam je wywołuje.
Nancy McWilliams, “Psychoterapia psychoanalityczna”
TFP jest opracowaną na bazie założeń psychodynamicznych, opartą na dowodach oraz powszechnie uznaną i skuteczną metodą leczenia zaburzeń osobowości. Podstawą jest tu przeniesienie, czyli ogół wewnętrznych, nieświadomych reakcji człowieka na drugą osobę, a istotą jest w niej relacja, jaka tworzy się między pacjentem a terapeutą. Przeniesienie jest kluczem do zrozumienia oraz do zmiany osobowości. Wewnętrzny świat człowieka odsłania się nie inaczej jak w rozmowach z terapeutą w gabinecie, w tworzącej się relacji. Zadaniem terapeuty jest obserwacja pojawiającej się więzi oraz analiza ujawnianych wzorców myślenia, przekonań, afektów, które w warunkach gabinetu wyjdą na jaw. Wzorce te powstają już od okresu wczesnego dzieciństwa, a kolejne doświadczenia życiowe nadają im dalszy kształt. Celem TFP, poprzez rozpoznanie i zrozumienie tychże schematów, jest zmiana struktury osobowości oraz – w konsekwencji – zmiana zachowania i funkcjonowania człowieka.